27 ตุลาคม 2019
วันอาทิตย์ สัปดาห์ที่ 30 เทศกาลธรรมดา
บสร 35:15ข-17, 20-22ก สดด 34:2-3, 17-19, 23 2 ทธ 4:6-8, 16-18 ลก 18:9-14
    พระวรสารในวันนี้ พระเยซูเจ้าทรงเล่าเรื่องอุปมาเกี่ยวกับคนเก็บภาษีกับชาวฟาริสี แสดงให้เห็นถึงการมองคนแล้วตัดสิน ซึ่งแตกต่างจากมุมมองของพระเจ้า พระองค์ไม่ตัดสินคนจากภายนอก ไม่ทรงลำเอียงหรือมีอคติ แต่พระองค์ทรงมองดูที่ส่วนลึกในจิตใจของมนุษย์อย่างกระจ่างแจ่มแจ้ง ด้วยการพิจารณาถึงแรงจูงใจที่แท้จริงอันนำไปสู่การกระทำต่างๆ รวมถึงการอธิษฐานภาวนาของมนุษย์

    ในความเป็นจริง จากพระวรสารจะเห็นถึงวิธีคิดของพระเจ้า ซึ่งพระเยซูเจ้าทรงสอนเรา พระองค์ทรงโปรดปรานผู้ที่ความสุภาพถ่อมตน รวมถึงผู้ที่ถูกทอดทิ้งไม่ได้รับความสนใจ และบุคคลชายขอบสังคม เพราะพวกเขาถูกตัดสินว่าเป็นคนบาป เช่น โสเภณี และผู้ที่ไม่สะอาดบริสุทธิ์ เช่น คนโรคเรื้อน เพราะงานประกาศข่าวดีของพระองค์ไม่แบ่งแยกชนชั้นทางสังคม ไม่ว่าจะนับถือศาสนาใด ครั้งหนึ่ง พระเยซูเจ้าทรงรับฟังนายร้อยโรมันที่มาอ้อนวอนขอพระองค์ด้วยความสุภาพให้ไปที่บ้านและช่วยรักษาคนรับใช้ของเขา อีกทั้ง ทรงเดินทางไปเยี่ยมถิ่นของชาวสะมาเรีย ไปยังดินแดนของคนต่างชาติ เช่น เขตไทระ ดินแดนชายฝั่งทะเลสาบทิเบเรียส ข้ามทะเลสาบกาลิลี สำหรับพระองค์ ไม่มีการแบ่งแยก แต่เป็นสะพานเชื่อม ผ่านทางภารกิจของพระองค์ เพื่อการคืนดีของชนชาติทั้งสองฝ่าย คือ ชาวยิวกับคนต่างชาติ

    ส่วนในเนื้อหาของพระวรสารวันนี้ เชื้อเชิญเราให้มองดูอย่างพินิจพิเคราะห์เกี่ยวกับอุปมาของพระองค์เรื่องของคนเก็บภาษีกับชาวฟาริสีในพระวิหาร เราตระหนักรู้ได้ถึงความแตกต่างระหว่างคนทั้งสองประเภท ซึ่งเห็นได้ชัดเจนในจิตใจของมนุษย์ เกี่ยวกับการอธิษฐานภาวนาต่อหน้าพระเจ้า หากเราพิจารณาจากเจตนาของการอธิษฐานภาวนาในพระวิหาร เราจะพบว่าทั้งคนเก็บภาษีและชาวฟาริสีต่างใช้สถานที่เดียวกันในการอธิษฐานภาวนา แต่วิธีการและท่าทีนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง คนเก็บภาษีนั้นอธิษฐานภาวนาด้วยความสุภาพถ่อมตนและจริงใจ ยอมรับถึงความไร้ค่าของตน บาป และวอนขออภัยโทษจากพระเจ้า ให้สามารถเปลี่ยนแปลงตนเองให้ดีขึ้น แน่นอนว่า เขาย่อมได้รับพระหรรษทานของพระเจ้า เพราะเขาได้อธิษฐานภาวนาอย่างแท้จริง ดังถ้อยคำในพระวรสารที่ว่า “ผู้ใดที่ยกตนขึ้นจะถูกกดให้ต่ำลง ผู้ใดที่ถ่อมตนลง จะได้รับการยกย่องให้สูงขึ้น”(ลก 18:14)

    ส่วนในอีกฝากหนึ่ง ชาวฟาริสีผู้ซึ่งติดกับดักแห่งความเย่อหยิ่งจองหอง โดยคิดว่าตนนั้นได้ทำงานที่มีแต่กุศลบุญ อยู่ในชนชั้นสูงทั้งด้านสังคมและศาสนา เชื่อว่าตนนั้นดีกว่าคนอื่น เปรียบเทียบและดูหมิ่นคนอื่น พวกเขาเองดูดีและถือศีลเคร่งศาสนา แต่ทัศนคติของเขาแสดงให้เห็นถึงความจองหองในหัวใจ นอกจากนี้ เราไม่อาจพบพระเจ้าได้เลย หากเราคิดว่าตนเองดีกว่าคนอื่น หรือดูถูกคนอื่น ขณะที่เราอยู่ต่อหน้าพระเจ้าเพื่อที่จะได้สัมผัสกับความรัก ความเห็นใจคนอื่นผ่านทางพระองค์ ด้วยความรู้สึกแบบเดียวกันนี้เอง การอธิษฐานภาวนาเป็นการรำพึงถึงองค์พระผู้เป็นเจ้า เราเฉลิมฉลองเพราะพระหรรษทานที่พระองค์ทรงมอบให้เราในชีวิตประจำวัน

    เมื่อเราได้ฟังเรื่องอุปมานี้ ทำให้เราจำต้องละทิ้งความคิดถึงแต่ตนเองและการดูถูกคนอื่น เพื่อที่จะได้กลายเป็นคนที่เรียบง่าย สุภาพถ่อมตน และมีใจรักกันฉันพี่น้อง และเปลี่ยนวิธีการมองคนอื่นด้วยสายตาแห่งความเมตตา นอกจากนี้ ยังจำเป็นต้องพิจารณาวิธีการอธิษฐานภาวนาของเรา ต้องมาจากส่วนลึกของจิตใจอย่างแท้จริง ให้เห็นถึงสัมพันธภาพที่ดีกับคนอื่น กับพระเจ้า และความรอดพ้น

    พระสันตะปาปาฟรังซิสทรงเตือนเราศิษย์ธรรมทูตเกี่ยวกับการอธิษฐานภาวนาด้วยเช่นกัน พระองค์ย้ำว่า      การอธิษฐานภาวนานั้นเสริมสร้างความสัมพันธ์กับพระศาสนจักรและเป็นจิตวิญญาณแห่งพันธกิจ เพื่อให้ผู้ที่อธิษฐานภาวนานั้นได้พบกับพระคริสตเจ้า ด้วยแสงสว่างแห่งการนำโดยพระจิตเจ้า ศิษย์ธรรมทูตจำเป็นต้องอธิษฐานภาวนาเพื่อความรอดพ้นของตนเอง และผู้ที่รอคอยความรอดพ้นนั้นด้วย ศิษย์ธรรมทูตได้รับการเรียกเพื่อการประกาศพระวรสาร พันธกิจนี้เผยแสดงถึงความจริงซึ่งพระศาสนจักรประกาศผ่านทางเรา ด้วยทัศนคติของเราต่อคนอื่น เพราะฉะนั้น พันธกิจการประกาศพระวรสารต้องทำอย่างสุภาพถ่อมตน แสดงออกถึงมิตรภาพแบบเดียวกับพระคริสตเจ้า เคารพต่อเสรีภาพในการนับถือศาสนา ความนอบน้อมที่แท้จริงไม่เคยตัดขาดออกจากความจริงที่ว่า มีการพิพากษา การให้อภัย และการช่วยให้รอดพ้นสำหรับผู้ทำหน้าที่ประกาศข่าวดี และผู้ที่ยอมรับฟังข่าวดีนั้น

>>>>DOWNLOAD<<<<