ผู้น่าเคารพ เปาลีน มารี จาริคอต
บุญราศี เปาลีน มารี จาริคอต

(1799-1862)

          เปาลีน มารี จาริคอต เกิดวันที่ 22 กรกฎาคม1799 ในครอบครัวคาทอลิกที่มีความศรัทธา เธอเป็นบุตรคนที่ 7 และเป็นคนสุดท้อง ครอบครัวทำการค้าผ้าไหมในเมืองลียง ประเทศฝรั่งเศส เธอเป็นเด็กที่มีความสุขและมีชีวิตชีวา ครั้งหนึ่งพี่ชายของเธอบอกว่า อยากจะเป็นธรรมทูตที่ประเทศจีน เปาลีนต้องการไปกับพี่ชาย เธออยากดูแลคนยากไร้และคนป่วย และชอบการจัดดอกไม้ในโบสถ์ด้วย ในช่วงวัยรุ่นของเธอ เธอไปโบสถ์และสวดภาวนาสม่ำเสมอผ่านทางคำเสนอวิงวอนของแม่พระ แต่แล้วชีวิตของเธอก็เปลี่ยนแปลงไป เพราะเธอพลัดตกจากเก้าอี้กระแทกพื้นอย่างรุนแรงทำให้ระบบประสาทได้รับการทบกระเทือน เธอขยับแขนขาด้วยความลำบากรวมถึงการพูดของเธอด้วย ความเจ็บป่วยของเธอแย่ลง เมื่อพี่ชายคนโตของเธอเสียชีวิต บิดาของเธอจึงพาเธอไปอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ นอกเมืองลียง แต่โชคร้าย มารดาของเธอก็มาเสียชีวิตลงอีก ทว่า ทุกคนในครอบครัวไม่บอกเธอ โชคดีที่พระสงฆ์ประจำโบสถ์ท้องถิ่นชวนเธอไปโบสถ์เพื่อรื้อฟื้นการร่วมพิธีกรรมต่างๆ เธอขอแก้บาปและรับศีลมหาสนิท หลังจากนั้น อาการป่วยของเธอก็ดีขึ้น แขนขาของเธอเริ่มใช้การได้ สุดท้าย ครอบครัวก็บอกความจริงเกี่ยวกับการตายของมารดา ซึ่งเปาลีนก็คิดสงสัยในใจอยู่แล้ว

         เปาลีนตัดสินใจที่จะอุทิศตนทำงานช่วยเหลือคนยากไร้และคนป่วย ไปเยี่ยมพวกเขาที่โรงพยาบาล โดยเฉพาะคนที่เจ็บป่วยในระยะสุดท้าย  ช่วยทำแผลและปลอบใจพวกเขา เธอรับศีลมหาสนิทและภาวนาอย่างดี เพื่อการกลับใจของคนบาปและเพื่องานประกาศพระวรสารไปทั่วโลก เธอรำพึงต่อหน้าตู้ศีลเสมอ แล้วเธอก็ได้รับแรงบันดาลใจให้เขียนหนังสือ Infinite Love in the Divine Eucharist

         ระหว่างนั้น พี่ชายของเธอเรียนอยู่ที่สามเณราลัย และได้ข่าวว่าจะมีการส่งธรรมทูตไปในประเทศแถบเอเชีย แต่ยังขาดงบประมาณ เมื่อเปาลีนได้ข่าวนั้น จึงมีความคิดที่จะรวบรวมทุนทรัพย์ โดยได้รับความเห็นชอบจากพระสันตะปาปาปีโอที่ 11เป็นเพราะชื่อเสียงในเรื่องความศรัทธาของเธอได้รับการกล่าวขวัญและความเคารพ ทั้งจากพระสันตะปาปาและพระสังฆราชทั้งหลาย บางคนเข้ามาหาเธอเพื่อขอความช่วยเหลือหรือคำแนะนำจากเธอ เช่น องค์กรยุวธรรมทูต(ปัจจุบันใช้ชื่อว่า สมณองค์กรยุวธรรมทูต Pontifical Society of the Missionary Childhood หรือ Holy Childhood) ได้มาขอคำแนะนำจากเธอในเรื่องการหาทุนสำหรับเด็กๆ เยาวชนที่ทำงานธรรมทูตอยู่ในประเทศต่างๆ 

          แต่แล้ว อาการป่วยของเธอก็กำเริบขึ้น เธอจึงเดินทางไปแสวงบุญที่กรุงโรม พระสันตะปาปาทรงมาเยี่ยมเธอเพื่อให้กำลังและอวยพรเธอด้วย จริงๆแล้ว เปาลีนนั้นดำเนินชีวิตฝ่ายจิตและเป็นธรรมทูต แม้ว่าชีวิตของเธอจะเต็มไปด้วยความยากลำบากทั้งฝ่ายกายและฝ่ายจิตซึ่งเธอต้องเผชิญ เธอไม่เคยคิดที่จะเป็นนักบวช เธอมั่นใจว่า พระเจ้าทรงเรียกเธอให้ทำงานในฐานะฆราวาสที่ต้องอุทิศตนด้วยความสุภาพถ่อมตนเพื่อช่วยเหลือผู้ยากไร้และส่งเสริมพันธกิจของพระศาสนจักร เธอเสียชีวิตในวันที่ 9 มกราคม 1862 หลังจากนั้น จึงได้รับการประกาศให้เป็น ผู้น่าเคารพ โดยพระสันตะปาปายอห์นที่ 23

          หลังจากเปาลีนเสียชีวิต กลุ่มสวดสายประคำ Living Rosary ที่เธอก่อตั้งขึ้นได้รับความสนใจไปทั่วโลก มีมากกว่า 150,000 กลุ่ม เฉพาะในฝรั่งเศสมีสมาชิกถึง 2,250,000 คน เพื่อพระนางมารีย์ช่วยเสนอวิงวอนให้กับพันธกิจของพระศาสนจักร โดยเฉพาะอย่างยิ่ง งานธรรมทูตเพื่อการประกาศพระวรสาร สำหรับผู้ที่ยังไม่ได้รับรู้