ฌาน บิการ์ด

(1859-1934)

            ฌาน บิการ์ด เกิดวันที่ 2 ธันวาคม ค.ศ.1859ในเมืองเล็กๆ ที่ชื่อ Coutancesทางตอนใต้ของนอร์มังดี ประเทศฝรั่งเศส มารดาของเธอเป็นคนที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก แต่ฌานมีสุขภาพไม่แข็งแรง เธอจึงเรียนหนังสือที่บ้าน ทำให้เธอไม่ค่อยมีอิสระที่จะเล่นกับเพื่อนๆ มากนัก แต่เธอก็มีแรงบันดาลใจและพัฒนการทางด้านเครือข่ายความร่วมมือกับงานธรรมทูตณานและมารดาของเธอได้ตั้งกองทุนสำหรับสามเณรในเมืองนางาซากิ ประเทศญี่ปุ่น หลังจากทราบว่า สามเณรหลายคนกลับบ้านเพราะไม่มีเงินอุดหนุน รวมทั้งทำงานรวบรวมข้อมูลรายงานสถานการณ์อันเป็นประโยชน์ต่องานธรรมทูตในประเทศต่างๆ ให้กับหน่วยงานThe Paris Foreign Mission Society อีกด้วย แต่ช่วงเวลานั้นในยุโรปเริ่มมีประเด็นเกี่ยวกับงานของธรรมทูต คือ ความต้องการเร่งด่วนให้คนท้องถิ่นได้รับการฝึกอบรมเพื่อดูแลในเขตพื้นที่ของตนเอง เรียกว่า พระสงฆ์พื้นเมือง(Indigenous Priest) ส่วนที่วาติกันเอง สมณกระทรวงหลักความเชื่อ ได้ช่วยแก้ปัญหาตามคู่มือในปี ค.ศ.1659ว่าด้วย ให้บรรดาธรรมทูตเอาใจใส่การฝึกอบรมสามเณรเพื่อให้เป็นพระสงฆ์พื้นเมือง แม้จะไม่ใช่เรื่องง่าย เนื่องจากเป็นประเด็นที่อ่อนไหวหลายประการ ทั้งฌาณและมารดาของเธอก็ได้อุทิศตนเพื่อเรื่องนี้เช่นกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กับหน่วยงาน The Society of St.Peter the Apostleซึ่งเธอมีส่วนร่วมก่อตั้งและทำงานอย่างใกล้ชิด ขณะนั้น หน่วยงานนี้ต้องการที่จะเชิญชวนผู้ศรัทธาให้ช่วยเหลือด้วยวิธีการต่างๆ ดังนี้

1. ตั้งกองทุนเพื่องานฝึกอบรมสามเณรพื้นเมืองแบบถาวร
2. รับสมัครผู้อุดหนุนเรื่องค่าใช้จ่ายสำหรับสามเณรเป็นรายบุคคล
3. อธิษฐานภาวนา เสียสละ และร่วมกันทำงาน

           ครอบครัวของฌานเป็นผู้อุดหนุนค่าใช้จ่ายสำหรับสามเณรหลายคน รวมทั้งให้การส่งเสริมสนับสนุนงานของสามเณราลัยด้วยวิธีการต่างๆ อีกด้วย ทั้งนี้พระสันตะปาปาลีโอที่ 8 ทรงสนับสนุนงานของสามเณราลัยไว้ในสาส์นAd  ExtremasOrientisของพระองค์ว่าด้วย ให้ช่วยเหลืองานฝึกอบรมสามเณรที่กำลังจะเป็นพระสงฆ์พื้นเมืองในท้องถิ่นตามความจำเป็นเร่งด่วน เพื่อให้มั่นใจได้ว่า จะเกิดพระสงฆ์พื้นเมืองมาดูแลอภิบาลในท้องถิ่นของตน ดังความจริงที่ว่า ธรรมทูตจากต่างชาติที่ไม่เรียนรู้ภาษาและขนมธรรมเนียมประเพณีของคนในท้องถิ่น ย่อมถือว่าเป็น ชาวต่างชาติ ขณะที่พระสงฆ์พื้นเมืองจะได้รับการยอมรับและสามารถดำเนินงานศาสนบริการต่างๆ ได้ง่ายกว่า

            ผู้ศักดิ์สิทธิ์จำนวนมากมายที่ต้องตายอย่างโดดเดี่ยว ขณะที่มารดาของฌานกำลังจะเสียชีวิต มีเธอคนเดียวเท่านั้นที่อยู่ด้วย เธอเป็นห่วงอย่างมากเกี่ยวกับหน่วยงานThe Society of St.Peter the Apostle ที่จะต้องดำเนินงานเพิ่มจำนวนพระสงฆ์พื้นเมืองต่อไป แต่แล้วคณะนักบวชธรรมทูตฟรันซิสกันแห่งพระนางมารีย์ ก็เข้ามารับหน้าที่ต่อไป ส่วนญาณเอง เธอต้องป่วยหนักเป็นเวลานานก่อนที่เธอจะได้พบกับความตาย ในวันที่ 28 เมษายน 1934 ส่วนหน่วยงานที่เธอยังคงเป็นห่วงนั้น ปัจจุบันได้รับการรับรองอย่างเป็นทางจากสันตะสำนัก กลายเป็นส่วนหนึ่งของพระศาสนจักร และมีการสืบต่องานมาถึงปัจจุบันด้วยการบวชพระสงฆ์ พระสังฆราชที่เป็นคนพื้นเมืองจำนวนมาก