องค์กรเผยแพร่ความเชื่อ 
            ในวันที่ 3 พฤษภาคม 1822 ที่เมืองลีอองส์มีชายกลุ่มหนึ่งที่เรียกว่า “Les Messieurs” รวมตัวกันเพื่ออภิปรายถึงการขอเงินเพื่อช่วยเหลืองานแพร่ธรรมที่หลุยส์เซียนา ในสหรัฐอเมริกา โดยมีคุณพ่ออังเยโล อิงเกลซี ซึ่งเป็นผู้แทนของพระสังฆราชดือบู แห่งหลุยส์เซียน่า คุณพ่อหวังว่า ในการประชุมครั้งนี้จะมีการตั้งองค์กรที่คล้ายกันกับองค์กรที่เปาลีนตั้งขึ้นและดำเนินการไปได้อย่างดี องค์กรที่อยู่ในความคิดของคุณพ่ออิงเกลซีจะถูกจัดตั้งขึ้นเพื่อช่วยเหลืองานแพร่ธรรมที่หลุยส์เซียน่า ซึ่งในขณะนั้นได้ขยายจากอ่าวเม็กซิโกไปยังประเทศแคนาดา

          เบนอย คอสเต หนึ่งในกลุ่ม “Les Messieurs” ตอบว่า “ไม่” เขาชี้ให้เห็นว่าไม่ควรให้เงินทุนที่รวบรวมมานี้ใช้ประโยชน์เพื่องานแพร่ธรรมเพียงแห่งเดียว องค์กรใดๆ ที่ตั้งขึ้นต้องสำหรับเพื่อช่วยงานแพร่ธรรมในทุกที่ (ซึ่งจริงๆแล้วสิ่งนี้คือวิสัยทัศน์ของเปาลีน ที่จะให้มีการช่วยอย่างสากล) เมื่อวิกเตอร์ กอร์ดอน สมาชิกอีกคนหนึ่งของกลุ่มพูดอย่างเร้าร้อนถึงแผนของเปาลีน กลุ่มจึงลงมติที่จะนำไปใช้ ในที่สุดความเห็นชอบของเปาลีนที่เธอเพียรพยายามก็ได้รับความเห็นชอบจากที่ประชุม จึงเป็นไปตามที่เธอกล่าวไว้ว่า “เพื่อผลประโยชน์ของโลก”

           ปี 1922 องค์กรเผยแพร่ความเชื่อ และองค์กรอื่นๆ อีก 3 องค์กร ที่ตั้งขึ้นเพื่อช่วยเหลือการแพร่ธรรม ได้กลายเป็น “สมณองค์กร” มีสำนักงานใหญ่อยู่ที่กรุงโรม ภายใต้การอำนวยการของสมเด็จพระสันตะปาปา

           100 ปีแรกตั้งแต่มีการตั้ง องค์กรเผยแพร่ความเชื่อได้ส่งเงิน 7 ล้านดอลล่าร์ เพื่อช่วยเหลือพระศาสนจักรที่ยังเยาว์ในประเทศสหรัฐอเมริกา (ในปัจจุบันมีเพียงสังฆมณฑลของแฟร์แบงค์ และอลาสก้าที่ยังคงขึ้นอยู่กับความช่วยเหลือของสมณองค์กรเผยแพร่ความเชื่อ ที่ยังคงได้รับประโยชน์จากวิสัยทัศน์ของเปาลีนจารีโค)

           พระศาสนจักรที่ยังเยาว์เหล่านี้เริ่มมีส่วนช่วยเหลือองค์กรเผยแพร่ความเชื่อ ในปี 1833 ซึ่งเริ่มออย่างต่ำต้อยคือ 6 ดอลล่าร์ ในปัจจุบัน คริสตชนที่นี่ให้เงินช่วยเหลือราว 25% ของเงินที่รวบรวมโดยผ่านทางองค์กรเผยแพร่ความเชื่อ ที่สามารถช่วยงานแพร่ธรรมของสังฆมณฑลต่างๆ ถึง 1150 แห่งทั่วโลก ส่วนใหญ่อยู่ในทวีปอัฟริกา และเอเชีย