บทเรียนสามประการจากชีวิตของเปาลีน จารีโค
            มีสามมุมมองจากชีวิตของเปาลีน และการเป็นพยานยืนยันถึงกระแสเรียกการเป็นธรรมทูตทั่วไปของเราซึ่งเราสามารถนำมาเป็นแบบอย่างในชีวิตของเรา

            • อุทิศตนเพื่องานแพร่ธรรมทุกวัน สำหรับเปาลีน การแพร่ธรรมไม่ใช่สิ่งที่สงวนไว้สำหรับเวลาใดเวลาหนึ่งที่แน่นอน แต่ทำทุกวัน “วงกลม” ของการทำงานในโรงงานทอผ้าไหมของครอบครัวของเธอสัญญาว่าจะสวดภาวนาทุกวัน และทำพลีกรรมอย่างสม่ำเสมอ ในแต่ละวัน ขอให้เรามอบถวายคำภาวนาของเรา เพื่อผู้ที่ทำงานเพื่อการแพร่ธรรมที่อยู่ทั่วโลก เพื่อคนยากจน และเพื่อผู้ที่อ่อนแอให้ได้รับสารของพวกเขาเรื่อง “ความหวังที่ช่วยให้รอดพ้น”

            • มีวิสัยทัศน์เพื่อทั่วโลก เปาลีนรู้สึกอย่างยิ่งว่า การมอบความช่วยเหลือเพื่อการแพร่ธรรมในสมัยของเธอนั้นควรเป็นสากล ซึ่งไม่มีใครลืม และเมื่อองค์กรเผยแพร่ความเชื่อได้ก่อตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 3 พฤษภาคม 1822 ก็ยังคงเป็นวิสัยทัศน์เดียวกันนี้ที่ยังใช้อยู่ทั่วไป สวดภาวนาและทำพลีกรรมเพื่อการแพร่ธรรมในโลก

            • มีชีวิตอยู่ในความรัก ในฐานะหญิงสาว เปาลีนแสดงความปรารถนาที่จะ “ รักโดยปราศจากขอบเขตและรักอย่างไม่สิ้นสุด” ไม่ว่าจะเป็นงานของเธอเพื่อการแพร่ธรรม หรือเพื่อคนป่วย หรือเพื่อคนยากจน ความรักเป็นแรงบันดาลใจในการกระทำของเปาลีน จารีโค แน่นอนว่าจุดศูนย์กลางของกระแสเรียกของการแพร่ธรรมคือพระบัญญัติแห่งความรัก ความรักของเราควรหลั่งลงมาสู่ชุมชน ขยายออกไปนอกตัวเอง ไปสู่ผู้ที่อยู่ในสถานที่ห่างไกล ที่ซึ่งไม่มีใครคอยดูแล ที่ซึ่งผู้อ่อนแอถูกลืม และผู้ยากจนถูกทอดทิ้ง ที่นั่นคือที่ซึ่งบรรดาธรรมทูตจะไปอยู่ และที่นั่นซึ่งโดยผ่านทางสมณองค์กรเผยแพร่ความเชื่อ ท่านสามารถอยู่ได้ด้วยโดยทางการสวดภาวนาประจำวัน และการทำพลีกรรมอย่างสม่ำเสมอ