ยุวธรรมทูตอินโดนีเซีย
            คุณพ่อโรมานุส ฮาจิโต ผู้อำนวยการสมณองค์กรสนับสนุนงานแพร่ธรรม(PMS) ประเทศอินโดนีเซีย ได้เล่าถึง “งานยุวธรรมทูต” ในประเทศของท่านให้เราฟังดังนี้
จำนวนสังฆมณฑลและภาพรวมของงานยุวธรรมทูต
           “ประเทศของเรามีทั้งหมด 37 สังฆมณฑล ทุกสังฆมณฑลมีกิจการยุวธรรมทูตแล้ว ในแต่ละสังฆมณฑลจะมีคณะกรรมการเพื่อรับผิดชอบงานยุวธรรมทูตโดยเฉพาะ คณะกรรมการนี้ได้รับการคัดเลือกมาจากวัดต่างๆเพื่อทำหน้าที่วางแผนงานประจำปี ออกคู่มือการทำงานและการฝึกอบรมให้กับผู้รับผิดชอบในวัดต่างๆ นอกจากนั้นยังจัดการฝึกอบรมผู้รับผิดชอบประจำปี และจัดกิจกรรมอื่นแล้วแต่ที่ประชุมจะเห็นชอบกันอย่างไร”

สำนักงานใหญ่ PMS ทำอะไร
         “อย่างที่ทราบกันดีแล้วว่า PMS มีหน้าที่ส่งเสริมสนับสนุนให้พระศาสนจักรทำงานด้านการแพร่ธรรมให้เข้มแข็งยิ่งขึ้น สำหรับการส่งเสริมเด็กๆให้เป็นธรรมทูต ในนามของสมณองค์กรยุวธรรมทูตนั้น เพื่อให้งานด้านนี้ดำเนินไปได้อย่างมีประสิทธิภาพ เราได้ตั้งคณะกรรมชุดหนึ่งประกอบด้วยเจ้าหน้าที่ของสำนักงานใหญ่เอง 2 คน รวมกับตัวแทนของสังฆมณฑลอีก 2 คน รวมเป็น 4 คน กรรมการชุดนี้จะเป็นผู้กำหนดทิศทางและการดำเนินงานในแต่ละปี นอกจากการวางแผนงานแล้วกรรมการชุดนี้จะออกไปเยี่ยมเยือนพบปะผู้รับชอบงานยุวธรรมทูตตามสังฆมณฑลต่างๆเพื่อให้กำลังใจและรับฟังความคิดเห็น”

กิจกรรมของยุวธรรมทูตมีอะไรบ้าง
          “กลุ่มยุวธรรมทูตของเราใช้วัดเป็นฐาน ไม่ได้ใช้โรงเรียน ดังนั้นในแต่ละวัด(เกือบทั้งหมด)จะมีกลุ่มยุวธรรมทูต ส่วนใหญ่แล้ว ผู้รับผิดชอบในแต่ละวัดจะจัดให้มีการเรียนคำสอนในวันอาทิตย์ทุกวันอาทิตย์ และการเรียนคำสอนนี้แหละเป็นการฝึกเด็กๆของเราให้เป็นยุวธรรมทูตด้วย เราไม่อยากเรียกว่าเรียนคำสอน แต่อยากใช้คำว่าการอบรมความเชื่อ(faith formation)มากกว่า บางวัดจัดให้มีการพบปะกันในระหว่างพวกเด็กๆหลังพิธีมิสซาฯ บางวัดมีการแยกกันระหว่างมิสซาผู้ใหญ่กับมิสซาสำหรับเด็กๆ บางวัดแยกเด็กออกไปต่างหากในขณะที่พวกผู้ใหญ่ร่วมพิธีมิสซา สำหรับกิจกรรมอื่นๆ เช่น การแบ่งปันพระวาจา การไปเยี่ยมผู้สูงอายุ เด็กพิการ การไปเที่ยวพักผ่อนร่วมกัน บางครั้งก็เล่นกีฬาด้วยกัน กิจกรรมส่งเสริมกระแสเรียกให้เป็นเณรหรือผู้ฝึกหัดกิจกรรมต่างๆนี้ผู้รับผิดชอบจะวางแผนงานไว้ล่วงหน้าแล้ว”

มีกิจกรรมของเด็กๆในรูปแบบอื่นๆบ้างไหม
          “หลายวัดมีกิจกรรมหรือกลุ่มเด็กๆแล้ว เช่น เด็กช่วยมิสซาฯ สำหรับเรื่องนี้ เราได้พูดคุยกันแล้วว่า ใครจะมีกิจกรรมอะไรให้เด็กๆก็ตามกิจกรรมนั้นจะต้องมีจิตวิญญาณของการแพร่ธรรมอยู่ด้วยเสมอ ต้องมีการเสริมสร้างเด็กให้เป็นผู้แพร่ธรรมด้วย มีหลายกิจกรรมสำหรับเด็กที่เป็นที่นิยมแต่ไม่ได้มุ่งให้เป็นเป็นผู้แพร่ธรรม อย่างนี้ต้องเพิ่มเติมเข้าไป ยิ่งมีกิจกรรมที่เด็กๆชอบและสนใจเข้าร่วมก็ยิ่งดี แต่ต้องมีการแพร่ธรรม เช่น กลุ่มเรียนพิเศษ มาร่วมตัวกันเรียนพิเศษก็ต้องมีการสวดภาวนา อ่านพระคัมภีร์และต้องฝึกให้เป็นผู้แพร่ธรรมด้วย เป็นต้น”

ผู้ปกครองให้ความร่วมมือหรือไม่
         “แน่นอน ผู้ปกครองดีใจที่เห็นทางวัดให้ความสำคัญกับลูกๆของพวกเขา สังเกตได้ว่าพ่อแม่มักจะพาลูกๆของตนให้มาสวัสดีคุณพ่อและขอให้คุณพ่ออวยพรพวกเขาด้วยการปกมือหรือเจิมกางเขนที่หน้าผากของเด็กๆ อย่างที่ทราบกันดีแล้วว่าสังคมปัจจุบันมีสิ่งดึงดูดให้เด็กๆออกนอกลู่นอกทางไปมาก ถ้าไม่ช่วยกันดึงกลับมา เราก็สูญเสียจิตวิญญาณของลูกหลานของเราไป”

ท่านสามารถเยี่ยมชมกิจการยุวธรรมทูตของประเทศอินโดนีเซียได้ที่ www.kkindonisia.org